Hoe de kokosnoot en de mossel elkaar gevonden hebben
Al jaren ligt er een schil van een kokosnoot in de la in mijn atelier, ik heb hem bewaart nadat we het vruchtvlees opgegeten hadden, ik vind het materiaal zo mooi. Hij ligt te wachten op een bestemming. Tot ik op een dag mijn handen voel jeuken en die la opentrek, die schil springt me tegemoet, hij kan het wachten niet meer volhouden. Ook ik kan het wachten niet meer volhouden, ik pak de schil uit de la en zoek wat gereedschap bij elkaar. Als ik met een vijl even over het oppervlak ga komt er een prachtige kleur en structuur naar boven, enthousiast ga ik verder, steeds met een fijner schuurmiddel tot polijsten aan toe. Ik wist niet dat de schil van een kokosnoot zo mooi kan zijn, er is geen lak of olie meer nodig, de prachtigste kleuren en structuren komen uit het materiaal naar voren.
Ik zaag er een rondje uit, werk deze glad gepolijst af, boor er een gat in en hang dit stukje schil om mijn nek. Dit voelt fantastisch! Ik ben dolgelukkig met mijn nieuwe sieraad, met trots draag ik hem. Ook als ik een wandeling maak langs de Matsloot die langs het huis van mijn moeder in Peize stroomt. De reigers hebben zich juist tegoed gedaan aan de mosselen die er in dit water leven. Met volle buiken vliegen ze verder en laten de resten op de kant liggen. Die resten dat zijn de schelpen van de mosselen, ik ken ze goed, als kind speelde ik er vaak mee. Wanneer deze schelpen mijn blik vangen kijk ik er ineens met hele andere ogen naar, de kleur van het parelmoer is prachtig en de laag is erg dik, kan ik hier een sieraad van maken?
Mijn handen gaan weer jeuken en ik neem er een paar mee. In mijn atelier ga ik aan de slag, het materiaal laat zich uitstekend bewerken en na polijsten komt er een diepe glans naar voren zoals ik niet had durven dromen, het doet me denken aan de volle maan bij een heldere winternacht. Wanneer ik de kokosnoot en de mossel naast elkaar houd lijken ze voor elkaar bestemt, ze halen het beste in elkaar naar boven. De kokosnoot met de warme bruine kleur zoals hij die van de zon gekregen heeft naast de mossel met de glans van de maan. Ik maak een sieraad waarin ik de mossel in de kokosnoot leg, als ik het resultaat zie is het alsof de zon en de maan met elkaar verenigd zijn. De mossel en de kokosnoot horen bij elkaar en dit sieraad hoort bij mij. Ik hang het sieraad om mijn nek en voel de kracht, het maakt me blij.
Lees meer berichten
Een sieraad van Deens vuursteen en zijn verhaal
Møn Vuurstenen direct uit de krijt laag waar ze ruim 66 miljoen jaar geleden gevormd zijn, die zijn op het eiland Møn in Denemarken te vinden. Afgelopen zomer waren we daar op vakantie. Ik heb heel wat uren langs de vuurstenen stranden gestruind met mijn gezin. Aan de...
Schatten uit de Noordzee
Ik loop langs het strand van de Noordzee. Ik speur de waterlijn af naar mooie schelpjes en andere voorwerpen die aangespoeld zijn. Ik houd daar intens van, struinen naar mooie voorwerpen in de natuur. Ik raak nieuwsgierig naar het verhaal achter de voorwerpen. Mijn...
Het verhaal van de Vuursteen
Regelmatig wanneer ik een vuursteen zie liggen pak ik hem op. Het valt me op hoe mooi deze stenen zijn wanneer ik ze goed bekijk, de verschillende kleuren, vaak iets doorzichtig en ze voelen fijn aan. Tegelijkertijd vraag ik me af wat deze steen allemaal heeft...
De mossel en de Paua
Op een dag kwam ik de Paua schelp uit Nieuw-Zeeland tegen. Aan de buitenkant is deze niet zo bijzonder, maar aan de binnenkant is hij prachtig. En als je de kalklaag van de buitenkant verwijderd (dit is een behoorlijke klus, want deze laag is erg hard) dan komt de...
0 Comments
Mis nooit een nieuw blog bericht
Schrijf je in voor de nieuwsbrief. Dan hoor je het als eerste wanneer er een nieuw blogbericht is of nieuwe natuur sieraden.
0 reacties