Hoe de kokosnoot en de mossel elkaar gevonden hebben
Al jaren ligt er een schil van een kokosnoot in de la in mijn atelier, ik heb hem bewaart nadat we het vruchtvlees opgegeten hadden, ik vind het materiaal zo mooi. Hij ligt te wachten op een bestemming. Tot ik op een dag mijn handen voel jeuken en die la opentrek, die schil springt me tegemoet, hij kan het wachten niet meer volhouden. Ook ik kan het wachten niet meer volhouden, ik pak de schil uit de la en zoek wat gereedschap bij elkaar. Als ik met een vijl even over het oppervlak ga komt er een prachtige kleur en structuur naar boven, enthousiast ga ik verder, steeds met een fijner schuurmiddel tot polijsten aan toe. Ik wist niet dat de schil van een kokosnoot zo mooi kan zijn, er is geen lak of olie meer nodig, de prachtigste kleuren en structuren komen uit het materiaal naar voren.
Ik zaag er een rondje uit, werk deze glad gepolijst af, boor er een gat in en hang dit stukje schil om mijn nek. Dit voelt fantastisch! Ik ben dolgelukkig met mijn nieuwe sieraad, met trots draag ik hem. Ook als ik een wandeling maak langs de Matsloot die langs het huis van mijn moeder in Peize stroomt. De reigers hebben zich juist tegoed gedaan aan de mosselen die er in dit water leven. Met volle buiken vliegen ze verder en laten de resten op de kant liggen. Die resten dat zijn de schelpen van de mosselen, ik ken ze goed, als kind speelde ik er vaak mee. Wanneer deze schelpen mijn blik vangen kijk ik er ineens met hele andere ogen naar, de kleur van het parelmoer is prachtig en de laag is erg dik, kan ik hier een sieraad van maken?
Mijn handen gaan weer jeuken en ik neem er een paar mee. In mijn atelier ga ik aan de slag, het materiaal laat zich uitstekend bewerken en na polijsten komt er een diepe glans naar voren zoals ik niet had durven dromen, het doet me denken aan de volle maan bij een heldere winternacht. Wanneer ik de kokosnoot en de mossel naast elkaar houd lijken ze voor elkaar bestemt, ze halen het beste in elkaar naar boven. De kokosnoot met de warme bruine kleur zoals hij die van de zon gekregen heeft naast de mossel met de glans van de maan. Ik maak een sieraad waarin ik de mossel in de kokosnoot leg, als ik het resultaat zie is het alsof de zon en de maan met elkaar verenigd zijn. De mossel en de kokosnoot horen bij elkaar en dit sieraad hoort bij mij. Ik hang het sieraad om mijn nek en voel de kracht, het maakt me blij.
Lees meer berichten
Anke’s atelier op reis, deel 4
De Morvan Na een dag in de auto komen we aan op onze camping in de Morvan. Een prachtig plekje aan het water en de temperatuur is heerlijk. ’s Avonds is er livemuziek, daar gaan we natuurlijk even kijken. Maar eest moet Tygo onder de douche, dat is naast de muziek,...
Anke’s atelier op reis, deel 3
Verkoeling bij de kust De temperatuur loopt weer op en het lijkt ons wel wat om verkoeling te zoeken bij de kust. Het is wel 2,5 uur rijden, maar dat hebben we ervoor over om lekker in de zee te kunnen springen, dus we besluiten te gaan. Na een lange rit komen we aan...
Anke’s atelier op reis, deel 2
De aankomst bij 37 graden Wat een timing, we komen precies op het heetste moment van een hittegolf aan bij Susan, het is 37 graden en het voelt als 50. We zijn niet gewent aan deze temperaturen en er ook niet geschikt voor. Onze hersens werken dan nauwelijks meer,...
Anke’s atelier gaat op reis, de start
De voorbereiding Vijf weken samen op avontuur! Wat voor mogelijkheden en uitdagingen bied dat? We dromen er al een poos van om langer dan een “gewone” vakantie op reis te gaan. Dit jaar hebben we besloten om daar de hele basisschoolvakantie voor te gebruiken en te...
0 Comments
Mis nooit een nieuw blog bericht
Schrijf je in voor de nieuwsbrief. Dan hoor je het als eerste wanneer er een nieuw blogbericht is of nieuwe natuur sieraden.
0 reacties