Verblijven in een ecodorp

Dik voor elkaar zou je zeggen, toch komt de stem van mijn comfort zone regelmatig om de hoek kijken, “ga naar huis, dat is beter,” “het is veel te druk en veel te veel nieuwe prikkels,” “dit is niets voor jullie, jullie passen hier niet tussen” is een greep uit alles wat ze zegt, bij elke twijfel of onzekerheid slaat ze toe. En er komen regelmatig twijfels en onzekerheden voorbij. Maar we besluiten te blijven, de nieuwsgierigheid overwint. Ik wil de antwoorden vinden op de vragen die ik heb.

Het is een van mijn specialiteiten om onzichtbaar te zijn in een grote nieuwe groep. Dat doe ik niet bewust, dat gaat gewoon zo. Mijn dochter kan dat ook. Dat is soms best handig, je kan dan ongezien een nieuwe groep en plek verkennen en kijken waar jouw plekje hierin is.

De 3e dag weet mijn dochter van 6 mij te verrassen, ze doet mee met de workshop circusoefeningen om er vervolgens vol enthousiasme mee op te treden op het open podium voor best veel publiek! Dat had ik niet verwacht. Wanneer ik haar stralende gezicht zie en haar trotse reactie daarna maakt mij dat heel dankbaar en trots. S ’avonds was er kampvuur met zang en dans, hele mooie mantra liedjes, over Ganesha en Mother I feel you. Dit was voor ons een nieuwe ervaring en wederom verraste mijn dochter me, zo vond het heerlijk en heeft de volledige sessie meegedaan, ook mijn zoontje van 3 heeft enthousiast meegezongen en gedanst.

De volgende dag spreek ik een aantal vrouwen die het zo mooi vonden om het proces van gesloten en teruggetrokken naar open en in bloei bij mijn dochter te zien. Het deed me heel goed dat van ze te horen, tegelijk besefte ik dat we dus niet zo onzichtbaar waren als ik dacht, ze hadden mijn dochter vanaf de eerste dag echt gezien! Dat raakte me, het gaf een gevoel van verbinding en veiligheid die ik niet had verwacht.

Daarna heb ik nog een aantal hele mooie gesprekken gehad met verschillende bewoners van het ecodorp. Ook confronterende, bijvoorbeeld over een opmerking die ik de eerste of tweede dag maakte die veel meer zei over de manier waarop ik met andere mensen omga dan dat ik me op dat moment realiseerde. Die gesprekken zorgden voor beweging en dat deed me goed, het zette dingen in beweging die vast waren komen te zitten.

Wat me door mijn ervaringen opviel was dat leeftijd daar als iets krachtigs voelde. Ik ben het in onze samenleving gewent geraakt dat jong beter is dan oud en dat je vanaf een bepaalde leeftijd nog maar nauwelijks gehoord wordt. Op deze plek voelde een hogere leeftijd als wijs, ervaren en krachtig en dat voelde heel kloppend en mooi. En ik ervaarde hier een evenwicht tussen vrouwelijke en mannelijke energie wat ik vanuit onze samenleving niet gewend ben en ook dit voelde heel kloppend en krachtig. Ik vraag me af of dit bij deze mensen en groep hoort of dat dit het gevolg is van het leven in een kleine gemeenschap waar jong, oud, man en vrouw allemaal vertegenwoordigd zijn.

Op de laatste dag gaan we moe en tevreden naar huis. Het was een hele belevenis en ik ben intens blij dat we dit gedaan hebben, het heeft ons goed gedaan. Hier komen we nog eens terug.