Dag 1
Het is zondagavond 22.00 uur en ik lig op bed in de caravan, alleen. Mijn hardloopkleren liggen klaar en mijn wekker staat op 5.00 uur. Mijn Helweek begint.
Niet de Helweek van het leger, maar de Helweek van Erik Bertrand Larssen. Zijn boek heb ik ruim 8 jaar geleden aangeschaft met de intentie dit te gaan doen. Voor ik het boek uit had ontdekte ik dat ik zwanger was en heb ik het boek in de kast gezet. Een aantal weken geleden was de tijd rijp het er weer bij te pakken en nu ben ik begonnen aan mijn Helweek.
Vanavond heb ik nog een zak M&M’s leeggegeten voor de TV samen met mijn maatje. Dat zal deze week niet weer gebeuren.
Komende week ga ik elke avond om 22.00 uur naar bed en sta ik elke dag om 5.00 uur op, ik ga elke dag sporten, niet snoepen, alleen gezond eten, geen TV, niet scrollen op social media, donderdagnacht slaap ik helemaal niet, ik ga hard werken, de lat flink hoog leggen, mijn routines veranderen, de dingen doen waar ik tegenop zie en daarom voor me uit blijf schuiven. Zo ga ik deze week een nacht alleen kamperen, dat lijkt me al heel lang tof, maar ik durf niet. Mijn fantasie is nogal groot waardoor ik overal spoken zie en hoor, toch ga ik dat deze week echt doen.
Ik vind het spannend en ik heb er zin in! En nu hopen dat ik door de spanning kan slapen en dat 5.00 uur niet al te vroeg voelt…
Het is maandagmorgen en ik heb het gedaan! Ik ben 5.00 uur direct met mijn wekker uit bed gesprongen, heb mijn hardloopkleren aangetrokken en ben gaan rennen, een uur lang! (wel met wandelpauzes tussendoor, ik moet er weer even inkomen, dit was de 2e keer hardlopen na volgens mij 10 jaar niet)
Moe, voldaan en met een rooie kop kom ik thuis. De rest van het huis begint nu ook wakker te worden. Ik spring nog even gauw onder de douche en even later zitten we samen aan de ontbijttafel alsof het een normale ochtend is.
Dit is een goed begin van de dag! De kop is er af, op naar de rest van de week!
Dag 2
Het is maandagavond 22.00 uur en het is me weer gelukt op tijd op bed te liggen. Afgelopen dag viel me niet mee, ik had verwacht me fit te voelen na zo’n knallende start. Tijdens het hardlopen en vlak erna voelde ik me zeker fit, maar daarna wilde ik vooral graag slapen en dat wilde ik de hele dag.
Ik voel me onwennig zonder mijn vaste routines, ze zitten er vaster in dan ik dacht. Toch is het me gelukt en daar ben ik trots op! De TV is uitgebleven, ik heb niet gescrold op social media, niet gesnoept, gezond gegeten, we hebben de taken thuis anders verdeeld en ook dat is gelukt en ik lig op tijd in bed. Nu mag ik dan eindelijk gaan slapen 😊
Het is dinsdagmorgen 5.00 en mijn wekker gaat. Bah wat vroeg! Zal ik hem stiekem op sluimeren zetten? Nee, dat is een van de regels, direct uit bed! Ik klauter eruit en trek mijn sportkleren aan. Vanmorgen ga ik fietsen, maar ik heb nog niet zoveel zin. Waar is mijn zin gebleven? Ik had veel zin in deze week, wat is er veranderd? Ben ik zo moe geworden van een stukje hardlopen en vroeg opstaan? Ik zit nog maar aan het begin, hoe kom ik de rest van deze week ooit door? Ik ben niet alleen moe, ik voel me beroerd en misselijk, zou ik ziek aan het worden zijn? Of is dit wat mijn lijf doet wanneer ze haar houvast van vertrouwde routines en gewoontes kwijt is? Een soort protest om mij weer in mijn oude patroon te krijgen? Het is nu wel erg verleidelijk om gauw het huis in te glippen en naast mijn vriendje in bed te kruipen, oh en vanavond lekker verder kijken met die leuke serie! Lekker samen op de bank en geen achterstallige klusjes doen. Anke stop! Je hebt een plan, een goed plan, je gaat niet afhaken nu het moeilijk wordt (al heb je het veel sneller moeilijk dan gedacht) Je kan dit! Hoe heerlijk is dat, een fietstocht op zo’n mooie ochtend terwijl de zon nog maar net op is om daarna de kindjes te zien wakker worden als je thuiskomt. De rest van de dag mag ik lekker in mijn atelier aan het werk, in volle focus, zoals een van de regels deze week. Eigenlijk kan ik me daar echt op verheugen 😊
Dag 3
Het is dinsdagavond 22.10 uur en ik lig op bed, shit 22.00 uur niet gered. Het is maar 10 minuten verschil, toch voelt het als falen. Nu ik dit opschrijf vraag ik me af of ik niet te streng ben voor mezelf en de regels te letterlijk neem.
Ik ben ook teleurgesteld over de hoeveelheid werk wat ik tot nu toe verzet heb deze week. In het boek wordt beschreven hoeveel werk je kan verzetten met de tijdwinst die je haalt door de regels te volgen. Daar verwacht ik nu ook veel van, maar het resultaat valt me tegen. Mijn lijst met klusjes die zijn blijven liggen groeit eerder dan dat hij krimpt.
Alles wat ik doe gaat ook zo vreselijk traag omdat ik me zo moe en belabberd voel. Ik ben vanmiddag zelfs met mijn hoofd op mijn werkbank in slaap gevallen, niet best, maar het was stiekem wel even fijn. Ik zie nu erg op tegen de rest van de week. Zoals ik me nu voel vind ik er niets aan. Ik ben bang dat ik het niet vol houd, ik vertrouw er niet meer op dat ik het kan. En daar ligt precies mijn uitdaging, vertrouwen, dat vind ik heel moeilijk en daar kom ik mezelf nu tegen. Hoe ga ik daar nu mee om? Moet ik een aantal aanpassingen in mijn programma doen totdat ik weer vertrouwen krijg? Of moet ik juist hierdoorheen breken met de planning die ik nu heb? Of ben ik dan onnodig streng voor mezelf? Ik wil dit heel graag en ik zou het ook niet kunnen hebben als het me niet lukt deze week. Ik weet het even niet meer. Nu eerst maar slapen, dan zien we morgen wel verder.
Woensdagmorgen 5.00 uur, de wekker gaat. Het regent, is dat een goede reden om te blijven liggen? Weer twijfel ik tussen sluimeren en uit, ik kies voor uit. Toch spring ik niet gelijk uit mijn bed, ik heb echt geen zin, waar doe ik het eigenlijk allemaal voor? Ik vind er niets aan, heb geen zin in vandaag en kijk ook niet uit naar de komende dagen. Gek genoeg hoef ik hier niet lang over deze vraag na te denken; Om te leren mijn comfortzone te verlaten. Nu blijkt wel weer hoeveel beslissingsbevoegdheid mijn comfortzone naar zich toe trekt. Ben ik sterk genoeg om het mijn kant op te trekken zodat ik zelf bewust kan kiezen? Ik hoop dat dit antwoord ja is en dat is waar ik het voor doe deze week. Dit besef geeft me de kracht om de beslissing mijn bed uit te stappen mijn kant op te trekken.
En zo heb ik weer een overwinning behaald op mijn comfortzone deze week 😊 Mijn comfortzone kijkt me chagrijnig aan, maar ik zwicht niet! Kom maar op met de dag en de week! Om mijn punt richting mijn comfortzone nog meer kracht bij te zetten besluit ik er ook nog zin in te hebben. Nu kijkt hij niet alleen chagrijnig, ook nog angstig, “we redden het nooit deze week, het is te veel en te zwaar!” Vuurt hij op me af.
“Onzin, we kunnen dit!” Zeg ik. Ik zeg ‘we’ omdat mijn comfortzone toch wel met mee gaat, of ik dat nu wil of niet. Hij hoort bij me en is een deel van mij. Mijn dapperheid, doorzettingsvermogen en andere geschikte eigenschappen zullen hem deze keer moeten dragen zodat we samen verder komen. Een andere keer mag hij weer aan het stuur komen.
En nu op de fiets, lekker in de regen!
Dag 4
Het is woensdagavond 22.07 en ik lig weer op bed, toch 3 minuten eerder dan gisteren 😊
Het ging goed vandaag, ik begin te wennen aan mijn andere routines en staat van zijn. Ik had verwacht veel helderder in mijn hoofd te zijn dan dat ik nu ben en dat begin ik te accepteren, ik kan het toch niet veranderen. Dan kan ik er maar beter het beste van maken zoals het nu gaat. Door dat warrige hoofd krijg ik veel minder gedaan deze week dan ik had gehoopt. Nu is het de kunst de juiste prioriteiten te stellen zodat ik wat ik echt belangrijk vind wel gedaan krijg. Dat betekend keuzes maken en dat vind ik niet makkelijk, weer een goede oefening dus 😊
Donderdagmorgen 5.00 uur, een paar minuten voor de wekker word ik wakker en wanneer die gaat twijfel ik niet over sluimeren, ik zet hem gewoon uit. Het begint een beetje gewoon te voelen vroeg op te staan. Het besef dat ik pas vrijdagavond mijn kussen weer raak maakt me minder enthousiast. Donderdagnacht is de nacht zonder slaap om de hele nacht door te kunnen werken. Toen ik deze week plande had ik hier veel zin in. Mijn dag is altijd te kort voor wat ik allemaal wil, nu mag ik elk van de komende 24 uur benutten om daarna zo weer over te gaan in de volgende werkdag, hoe tof is dat? Nu begin ik vooral te gapen bij het idee en ben ik benieuwd of wakker blijven wel gaat lukken.
Het thema van vandaag is ‘buiten je comfortzone’ wel bijzonder, want voor mijn gevoel zit ik daar net weer een beetje in. Hoog tijd dus om mijn comfortzone weer een beetje op te rekken, anders wordt het een saaie week en dat is de bedoeling niet. Met een nacht zonder slaap gaat dat vast lukken.
Om 5.30 uur spring ik op de fiets en het valt me op hoe een mooie ochtend het is. De zon komt heel mooi op, over het water hangt nog een mysterieuze nevel, ik zie een haas en een eekhoorn, ik kom heerlijk rijpe bosbessen tegen en de vogels klinken prachtig. Heerlijk dit, ik krijg hier energie van! Dit is een fijn begin van de dag, ik heb er zin in en vertrouwen in en dat voelt fijn!
Dag 5
Het is donderdagavond 23.30 uur en ik lig niet in bed, dat ga ik de komende nacht ook niet doen. Het thema van vandaag is ‘buiten je comfortzone’ om dat te bereiken moet ik de hele nacht doorwerken.
Om de nacht goed te beginnen heb ik net een flinke wandeling gemaakt met een vriendin uit het dorp. Met zonsondergang zijn we vertrokken en in het donker weer teruggekomen. Dat was heerlijk en heeft me gelijk de energie gegeven om nu wakker te blijven.
Ik heb een hoop werk liggen wat ik deze nacht kan doen. Er liggen een aantal klokken op mij te wachten die gerepareerd mogen worden en ik kan verder met een studie. Ik hoef me dus niet te vervelen en ik kan lekker in mijn atelier aan de slag, daar heeft de rest van het huishouden geen last van me wanneer zij wel mogen slapen.
Vrijdagmorgen 6.15 uur, Yes, ik heb het gehaald! Ik ben wakker gebleven en heb de hele nacht doorgewerkt. Twee klokken doen het weer en ik ben een stukje verder met mijn studie. Die studie schoot niet zo op, als je wakker wilt blijven wanneer je moe bent moet je geen studieboeken gaan lezen 😉 Na een paar bladzijden zat ik steeds te knikkebollen en heb ik het boek maar aan de kant gelegd. Regelmatig even naar buiten lopen voor wat frisse lucht hielp om weer wakker te worden. Zo merkte ik dat de nacht steeds veranderde, op en bepaald moment kwamen er van alle kanten uilengeluiden, daarna was het helemaal stil, de maan kwam op en rond 3 uur begon het al een beetje te schemeren.
Om 4.45 uur ben ik op de fiets gesprongen, de zon zat er al aan te komen, maar het was nog donker. Dat vond ik wel een beetje spannend, alleen in het donker het bos in fietsen, maar ik heb doorgezet en dat was het meer dan waard. Onderweg zag ik meerdere reeën, heel tof! En eenmaal op het Fochteloerveen begon de zon op te komen, dat was een prachtig gezicht!
Die fietstocht, daar knapte ik van op en nu ik zit te schrijven wil ik vooral weer heel graag slapen. Maar ik moet nog even volhouden, dat mag weer om 22.00 uur vanavond, ik kijk er nu al naar uit…
Dag 6
Het is vrijdagavond 22.00 uur en ik lig op bed, eindelijk! Hier heb ik mij de hele dag op verheugt. Ik ben me toch moe! Maar het is me gelukt om wakker te blijven tot 22.00 uur en daar ben ik trots op! De vermoeidheid kwam in golven, het ene moment voelde ik me fit en het volgende moment kon ik me intens moe voelen, zo moe dat mijn ogen uit zichzelf dichtgingen, ik heb maar niet autogereden vandaag 😉 Ik dacht geregeld dat ik wakker blijven nooit zou vol houden, toch is het gelukt. Tot nu, nu mag ik eindelijk slapen 😊
Zaterdagmorgen 6.30 uur en de wekker gaat, 1,5 uur later dan anders. Ik heb aan een ruk geslapen en dat was heerlijk! Ben ik nou een watje omdat ik deze ochtend niet om 5 uur opsta? Vraag ik mij af. De thema’s van gister, vandaag en morgen zijn rustiger, om wat te herstellen na donderdag, de zwaarste dag en nacht. Alleen mijn programma dit weekend is dat niet. Donderdag moest ik doen wat ik eng vind, maar wel graag wil. Daar kan ik van alles op bedenken, maar voor donderdag had ik er twee, voor mij heel belangrijke, uitgekozen; de eerste is, de krant vragen een artikel over mijn bedrijfsactiviteiten te plaatsen, ik ben inmiddels 3 jaar ondernemer en blijf dat maar voor me uit schuiven, ik vind dat spannend. Ik vind mijn zichtbaarheid zoizo spannend, daarom ben ik mijn belevenissen deze week ook gaan opschrijven en gaan delen met jullie. Donderdag heb ik een artikel ‘Een sieraad met een verhaal van Drentse bodem’ naar de Norger Courant gestuurd en gisteren hoorde ik dat dit in de krant van volgende week geplaatst wordt, supertof! De tweede is, alleen hiken en kamperen, dat durf ik niet. Mijn fantasie is nogal groot, zeker in het donker alleen. Dat heeft mij altijd tegengehouden en dat heb ik ook geaccepteerd. Tot nu, vanavond ga ik het ‘gewoon’ doen! Ik heb er zin in en ik zie er als een berg tegenop. Deze nachten alleen in de caravan in de tuin was ook al een beproeving, maar het idee dat Fokke vlakbij is en me hoort is geruststellend. Komende nacht ben ik op mezelf aangewezen en dat vind ik echt eng. Kamperen in een nacht waarin slapen niet mag leek mij niet handig, daarom heb ik dit vandaag gepland.
En wat er nog bij komt is dat ik straks pas ga sporten. Ik ga mee naar bootcamp met een vriendin uit het dorp. Dat wordt flink pittig voor wat ik gewend ben. Maar het sporten moet 2x in de week pijn doen, dus dat komt goed uit.
Mijn programma is dus voor mij zeker niet rustiger en voor het sporten hoef ik vanmorgen niet vroeg op te staan. Daarom heb ik besloten om vandaag om 5 uur op te staan los te laten om die energie in mijn activiteiten te kunnen steken. Het voelt goed en juist, toch voel ik me een beetje een watje. Maar wat was het heerlijk, zo lang slapen 😊
Zaterdag 13.30 uur, de bootcamp zit er open en jeetje wat was dat zwaar! Eigenlijk ging het tijdens het sporten best lekker, maar daarna… ik voel elke spier in mijn lijf, mijn hoofd duizelt en ik heb het goed warm. Ik voel me geen watje meer! Die 1,5 uur extra slaap kon ik hiervoor goed gebruiken.
Ik heb met alles meegedaan en ben dat blijven doen, ik vond het heel tof om te merken dat dat lukte. ‘Je kan meer dan je denkt’ is een uitspraak die hier zeker van toepassing was. Hier heb ik flink wat zelfvertrouwen en trots van gekregen 😊
Nu even bijkomen en dan mijn tas in pakken, op naar de camping!
Dag 7
Het is 23.00 uur en ik lig op bed. Een uur later dan gepland, maar wel in een tent! Ik had een camping op een uur lopen van huis uitgezocht, dat leek me goed haalbaar voor vanavond. Ik heb er dik twee uur over gedaan… Ik wist een hele mooie route dwars door het Slokkert beekdal, via stapstenen over de rivier de Slokkert. Het pad bleek overwoekerd door brandnetels en distels die bijna net zo hoog waren als ik. Na flink wat geploeter is het me gelukt bij de oversteekplaats te komen, waren de stapstenen nergens te bekennen! Gelukkig was er nog wel de verharde doorwaadbare oversteekplaats voor geschikte voertuigen. Dus ik mijn schoenen uit en er doorheen, het was nog flink diep, tot halverwege mijn bovenbenen. Aan de overkant mijn schoenen weer aan en dapper door. Hier was wel een duidelijk pad, heerlijk in de zon. De omgeving was prachtig en ik voelde me goed, ik genoot ervan. Even verderop zag ik een groep koeien op het pad staan, dat vond ik spannend, maar het zou vast lukken daar goed langs te komen. Plotseling sprongen een paar snuivend op me af, ieks! En nu dan? Gauw omdraaien en stevig de pas erin, ik vind wel een ander pad! Dat was gelukkig ook zo. Even later zag ik een andere groep koeien in de buurt van dit pad. Een grote keek al naar me op, Shit! Nog steviger de pas erin en niet te veel naar ze kijken, straks triggerd dat ze. Gelukkig kwamen deze niet achter me aan. Ik moest nog best een stuk omlopen om bij de koeien uit de buurt te blijven. Uiteindelijk kwam ik om 21.15 uur op de camping aan. Gauw de tent opgezet, mijn spullen erin en eerst maar even onder de douche. Ik rook niet zo fris meer na die tocht 😉
En nu lig ik lekker in bed met enorm tintelende benen van de brandnetels. Ik hoop dat ik goed zal slapen. De wekker heb ik net helemaal uitgezet, ik zie morgen wel hoe laat ik wakker wordt 😊
Zaterdagmorgen half 8 en ik word wakker. Jeetje, wat heb ik beroerd geslapen! Volgens mij is het zo’n 10 jaar geleden dat ik voor het laatst in een klein tentje, op een hard matje in een te krappe te warme slaapzak heb geslapen. Mijn lijf en ik zijn dat niet meer gewend. Zeker niet met een stram spierpijn lijf na de bootcamp en wandeltocht van gisteren. Maar het is me gelukt en ik was vannacht niet eens bang! Mijn fantasie is redelijk rustig gebleven, die stuurde alleen een paar zombies langs en dat was het.
Nu even een lekker kopje thee, een ontbijtje, dan inpakken en weer op pad naar huis. Wel via een andere route dan gisteren 😉
Zaterdagavond 20.30 uur en ik ben alweer een hele poos thuis. De terugweg ging een stuk sneller dan de heenweg. En ook met minder hindernissen. Alleen mijn schoenen lieten me in de steek. Ik ontdekte onderweg dat de zolen loskwamen, oei, als die in ieder geval maar tot thuis blijven zitten. Nee dus, een viel er na een poosje helemaal onderuit. Ik op zoek naar touw en hem weer vastknopen. Dat ging even goed, toen schoof hij er steeds onder weg. Nu was ik er zat van en heb beide zolen er helemaal onder weg gehaald. Dat liep nog verrassend goed en zo ben ik erop thuisgekomen. Emelie en Tygo stonden mij op de oprit al op te wachten, zo lief! Daarna wachtte mij een lunch met pannenkoeken, heerlijk!
Mijn lijf is flink stram en pijnlijk na al deze avonturen. Gisteren na de bootcamp dacht ik dat elke spier in mijn lijf zeer deed, maar ik blijk er nog meer te hebben en die doen nu ook allemaal zeer.
Mijn Helweek zit er nu op en ik heb het gered! Ik ben onwijs trots op mezelf! Ik ben zo blij dat ik dit voor mezelf gedaan heb. Ik blijk zoveel meer aan te kunnen dan dat ik hiervoor dacht en dat heeft mijn zelfvertrouwen enorm goed gedaan. Hiken en kamperen ga ik vanaf nu zeker weer vaker doen, mijn volgende uitdaging wordt; kijken of het lukt om dit samen met de kinderen te doen, daar heb ik nu al zin in. En alleen hiken en kamperen ga ik ook zeker vaker doen. De wekker om 5.00 uur zetten om de dag te beginnen met sporten wil ik er ook inhouden, een keer in de week lijkt me wel wat. En ik zit nu minder vast in mijn gewoontes en routines, wat veel ruimte en mogelijkheden schept.
Binnenkort gaat Fokke zijn Helweek plannen, ik ben heel benieuwd wat dat hem gaat brengen.
Iedereen die hierover twijfelt zou ik zeker aan raden om een Helweek voor zichzelf te doen!
Lees meer berichten
Een sieraad van Deens vuursteen en zijn verhaal
Møn Vuurstenen direct uit de krijt laag waar ze ruim 66 miljoen jaar geleden gevormd zijn, die zijn op het eiland Møn in Denemarken te vinden. Afgelopen zomer waren we daar op vakantie. Ik heb heel wat uren langs de vuurstenen stranden gestruind met mijn gezin. Aan de...
Discussie versus Dialoog
Ik hield altijd intens van een goede discussie. Hoe feller hoe beter. Ik dacht er zelfs over om de politiek in te gaan om dit de hele dag te mogen doen. Wanneer ik me goed in een onderwerp had verdiept en ik het vanuit idealisme heel belangrijk vond anderen hierin mee...
De verhalen van mijn oma en oudtante
Het lijkt wel telepathie Doordat mijn oma een poosje een dagboek heeft bijgehouden en mijn moeder dit heeft bewaard heb ik nu de mogelijkheid de verhalen te lezen die haar toen bezighielden, zo van haar hoofd in mijn hoofd. Een tijdreis van de jaren 40 in de vorige...
1 Comments
1 Reactie
Een reactie versturen
Mis nooit een nieuw blog bericht
Schrijf je in voor de nieuwsbrief. Dan hoor je het als eerste wanneer er een nieuw blogbericht is of nieuwe natuur sieraden.
Wat supertof dat je dit gedaan hebt Anke!! Inspirerend!