Aangezien ik in Drenthe woon kom ik regelmatig een hunebed tegen. Ik zag daarin altijd enkel een bult stenen van vroeger en besteedde er verder niet veel aandacht aan. Tot ik er laatst met andere ogen naar ging kijken. Ik vind het eigenlijk best wel knap, zulke dikke stenen op elkaar stapelen zonder machines. Waarom deden ze zoveel moeite?
Ik heb altijd begrepen dat we hier, in Nederland en omstreken, als primitieven met knuppels in de modder liepen voor de beschaving over ons kwam om ons naar een hoger niveau te tillen. Daar strookt voor mij het bouwen van een ingewikkeld bouwwerk niet bij. Toch is dat wel gebeurd. Wat voor mensen waren dat? En wat kan ik over hen vinden?
Naast het hunebed staat een bord met uitleg. Eerder zag ik dit bord nooit staan, nu ben ik benieuwd wat erop staat. Meer dan 5000 jaar geleden is dit hunebed gebouwd door mensen van de Trechterbekercultuur. De eerste boeren van Noord-Europa. Ze begroeven er hun doden.
Trechterbekercultuur omdat ze trechtervormige potten maakten. Is dat alles wat er over ze te vinden is? En is dat daarom voor ons hun identiteit geworden? Dat klinkt best gek. Wat zal er van onze cultuur terug te vinden zijn over 5000 jaar? Veel plastic spullen? Zijn wij dan straks van de plastic spullen cultuur? Dat is niet een identiteit die ik graag zou hebben. We hebben meer dan alleen plastic spullen… we hebben heel veel spullen. De heel veel spullen cultuur dan? Dat klinkt niet echt beter. En dan zien we de mensen van de trechterbekercultuur als primitief. Hoe zouden zij naar ons kijken?
Op internet zoek ik verder en daar vind ik een tijdlijn. Hunebedden werden in de prehistorie gebouwd, in de beginperiode van deze tijdlijn. Prehistorie, wat een bijzonder woord! Werden hunebedden gebouwd voordat de historie, de geschiedenis begon? Na even verder zoeken zie ik dat de geschiedenis begint bij de geschreven bronnen. Dat heb ik nooit geweten en het verbaast me. Heeft een verhaal pas waarde wanneer het op schrift staat? Een hunebed als bouwwerk met alles wat eronder te vinden is verteld toch ook een verhaal? Ik begrijp echt wel dat het geschreven woord erg waardevol is, maar het is in mijn ogen niet de enige waardevolle manier van verhalen vertellen en daarmee vind ik het vrij ver gaan om er het begin van de geschiedenis mee aan te duiden. Wat ik me ook bedenk, wanneer het schrift de belangrijkste bron van informatie over de geschiedenis is, dan is onze kijk op de geschiedenis gelijk aan de kijk van de mensen die het schrift gebruikten om hun verhalen te vertellen en hun interpretaties over andere volkeren op schrijven. Het schrift begon ook zo’n 5000 jaar geleden in Mesopotamië. Volgens de tijdlijn begon toen de tijd van ‘het oude nabije oosten’ en vervolgens ‘de klassieke oudheid’ van de Romeinen en de Grieken. Daar is veel op schrift gezet. Is daarmee dan ook het “begin” van de geschiedenis voornamelijk verteld door Grieken en Romeinen? Waar vind ik dan de verhalen van onze voorouders in en rond Nederland? Zijn die verhalen voornamelijk mondeling doorverteld? Zouden die verhalen nog ergens verteld worden?
Ik word steeds nieuwsgieriger naar onze voorouders van voor de geschiedenis. En dan naar hun eigen interpretatie daarvan. Ik kan in ieder geval beginnen met het bezoeken van de hunebedden, naast deze zijn er nog 53 in ons land. En wie weet kom ik dan vanzelf ook de verhalen tegen.
Lees meer berichten
Anke’s atelier op reis, deel 4
De Morvan Na een dag in de auto komen we aan op onze camping in de Morvan. Een prachtig plekje aan het water en de temperatuur is heerlijk. ’s Avonds is er livemuziek, daar gaan we natuurlijk even kijken. Maar eest moet Tygo onder de douche, dat is naast de muziek,...
Anke’s atelier op reis, deel 3
Verkoeling bij de kust De temperatuur loopt weer op en het lijkt ons wel wat om verkoeling te zoeken bij de kust. Het is wel 2,5 uur rijden, maar dat hebben we ervoor over om lekker in de zee te kunnen springen, dus we besluiten te gaan. Na een lange rit komen we aan...
Anke’s atelier op reis, deel 2
De aankomst bij 37 graden Wat een timing, we komen precies op het heetste moment van een hittegolf aan bij Susan, het is 37 graden en het voelt als 50. We zijn niet gewent aan deze temperaturen en er ook niet geschikt voor. Onze hersens werken dan nauwelijks meer,...
0 Comments
Mis nooit een nieuw blog bericht
Schrijf je in voor de nieuwsbrief. Dan hoor je het als eerste wanneer er een nieuw blogbericht is of nieuwe natuur sieraden.
0 reacties