De oudste nog lopende mechanische uurwerken dateren uit de tweede helft van de veertiende eeuw. Het is niet makkelijk te achterhalen welke nou de eerste was en waarmee het precies begon. Maar eigenlijk vind ik dat niet zo interessant. Wat me meer bezighoudt is waarom mensen de tijd zijn gaan meten? En gebeurde dit overal op de wereld? In Europa en China zijn allerlei hulpmiddelen gevonden waarmee men de tijd kon meten. Waaronder zonnewijzers, waterklokken, zandlopers, kaarsen en olielampen met strepen erop en wierookklokken. En uiteindelijk mechanische uurwerken zoals we die nog steeds kennen. De eerste uurwerken waren vermoedelijk radarwerken die periodiek op een bel lieten slaan. Later zijn daar de wijzers en wijzerplaat bijgekomen. Eerst alleen nog een uurwijzer, later ook een minuutwijzer en nog later de secondewijzer. Men wilde de tijd steeds preciezer kunnen meten. Een zeer handig hulpmiddel dat uurwerk. Is het nu nog steeds een hulpmiddel? Of bepaald de tijd voor ons wat we op dat moment gaan doen. Ik betrap mezelf er vaak op dat ik op de klok kijk of het al etenstijd is bijvoorbeeld of het tijd wordt om naar bed te gaan. Als ik een afspraak heb dan heb ik in de minuten voor de afspraak veel haast en ben ik erg tevreden als ik aanwezig ben precies op het moment dat de minuutwijzer de afgesproken tijd aangeeft, om vervolgens irritatie te voelen als de ander er dan nog niet is. Zo voel ik nog meer stress als ik zelf die ander ben en niet precies op de afgesproken tijd aanwezig ben. Als iedereen afspraken heel precies maakt en nakomt kunnen we onze tijd heel efficiënt benutten, superhandig toch? Of zitten hier ook nadelen aan? Hoe gaan we nu bijvoorbeeld om met onverwachtse dingen? Bijvoorbeeld als je kind nog even in een plas wil springen net als u hem naar school wil brengen. Of als u op weg naar uw werk een goed bekende tegenkomt die u al heel lang niet heeft gezien. Of als u onderweg de mooiste zonsopgang ziet die u ooit heeft gezien. Hebben we daar nog wel ruimte voor? Of slaan we die nu meestal over? En zijn het niet juist die onverwachte dingen die ons leven interessant maken? Hebben we nu nog wel een interessant leven nu we de tijd zo precies kunnen meten?
We hebben het eigenlijk altijd druk, we plannen al onze tijd vol met allemaal vaak interessante dingen, dan is het leven daardoor ook erg interessant, toch? Is iets nog wel interessant als het zo planbaar is? Voor mijn gevoel lijkt het heel wat, maar is dat het niet. Wat moeten we daar dan aan doen? Wat zou er gebeuren als we nu direct stoppen met het meten van de tijd? Ik verwacht completen chaos, dat is erg interessant, maar is het ook leuk? Moeten we het laten en er het beste van maken? Dan verandert er ook niets en wordt ons leven niet interessanter. Kunnen we de gemeten tijd weer gebruiken zoals deze ooit bedoeld is, als een hulpmiddel? Geeft ons dat meer keuzevrijheid in hoe we onze tijd volplannen en of er iets tussendoor mag komen? Dat vind ik wel een aanlokkelijk idee.
Ah ik zie net op de klok dat het 10.00 uur is, tijd voor koffie!